Ο άνθρωπος-«αράχνη» χωρίς στολή

 

 

Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2012,  19:33 

Η ΤΡΕΛΑ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ

Χόμπι για... ίλιγγο

Η Ελληνική Γλώσσα είναι η Αρχαιότερη στον Κόσμο!

 

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα... βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της...πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς).Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η …οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.

Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.

Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική…

Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»…

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.

Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.

Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.

Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.

Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.

Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.

Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.

Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Οι πολιτικές ταυτότητες του χθες.

 

 

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στο ανατολικό μπλοκ της Ευρώπης. Η πιο ‘λάιτ’ εκδοχή του θεωρητικά εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, τότε που η έννοια σοσιαλισμός είχε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο. Σήμερα τέτοιου είδους ταμπέλες φαντάζουν πλέον ετερχονισμένες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

Η Γαλλία εξέλεξε τον πρώτο Σοσιαλιστή πρόεδρό της από το 1988 και μετά έδωσε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στους πιο στενούς συμμάχους του μια πελώρια πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Αλλά πόσο Σοσιαλιστής είναι ο Φρανσουά Ολάντ; Και τι σημαίνει να είσαι Σοσιαλιστής σήμερα; Οχι πολλά. Σίγουρα τίποτα το ριζοσπαστικό. Κατά μία έννοια, ο σοσιαλισμός ήταν μια ιδεολογία του βιομηχανοποιημένου 19ου αιώνα, ένας δημοκρατικός Μαρξισμός, και επέτυχε (αλλά μην το πείτε πουθενά!) ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σοσιαλισμός σήμαινε χειραφέτηση της εργατικής τάξης και μεταμόρφωσή της σε μεσαία τάξη. Είχε ως αίτημα την κοινωνική Δικαιοσύνη και ένα προοδευτικό φορολογικό σύστημα, και υπό αυτή την έννοια έχει κάνει κατά μεγάλο μέρος τη δουλειά του. Καθώς η βιομηχανοποιημένη εργατική τάξη γίνεται όλο και πιο μικρή, ο σοσιαλισμός φαίνεται πως έχει να πει όλο και πιο λίγα.

Κεντρο-δεξιά κόμματα αγκάλιασαν και αφομοίωσαν πολλές από τις ιδέες του Σοσιαλισμού: συνδικάτα, γενναιόδωρα επιδόματα προνοίας, κάποιες μορφές κρατικής περίθαλψης, ακόμη και περιορισμούς στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Η Δεξιά ισχυρίζεται ότι μπορεί να διαχειριστεί όλα αυτά τα προγράμματα πιο αποτελεσματικά από την Αριστερά, και κάποιοι θέλουν την συρρίκνωσή τους, αλλά μόνο στις παρυφές γίνονται συζητήσεις για την πραγματική κατάργηση του κράτους πρόνοιας.

«Σήμερα είναι ένας συνδυασμός δημοκρατίας, κυριαρχίας του νόμου και του κράτους πρόνοιας, και θα έλεγα ότι μια τεράστια πλειοψηφία των Ευρωπαίων το υπερασπίζεται αυτό – οι Βρετανοί Συντηρητικοί δεν μπορούν να ακουμπήσουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς να τους αποκεφαλίσουν», λέει ο Γιόσκα Φίσερ, που άρχισε την καριέρα του στην άκρα Αριστερά.

«Ακόμη και στις ΗΠΑ, έχετε ένα είδος κράτους πρόνοιας, ακόμη και αν δεν θέλετε να το παραδεχθείτε – δεν αφήνετε τον κόσμο να πεθάνει στον δρόμο», λέει ο Φίσερ.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι η προοπτική ενός «ευρωπαϊκού σοσιαλισμού» τρομάζει τόσο πολύ κάποιους Αμερικανούς προβληματίζει τους Ευρωπαίους – είναι ένα μυστήριο τόσο βαθύ όσο αυτή η εμμονή της Αμερικής με τις αμβλώσεις ή με την θανατική ποινή.

Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ηγέτης της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του 1968, γνωστός τότε σαν «Ντάνι ο Κόκκινος» είναι τώρα «Ντάνι ο Πράσινος», συν-ηγέτης των οικολόγων στο ευρω-κοινοβούλιο.

«Η σύγκρουση ανάμεσα στην ιδιωτική και στην κρατική περιουσία έχει τελειώσει», λέει, και «οι παραδοσιακές ταξικές διακρίσεις είναι συγκεχυμένες. Ποτέ δεν υπήρξε μια καθαρά σοσιαλιστική εργατική τάξη. Ο σοσιαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία σήμερα σημαίνουν μια κοινωνία με περισσότερη αλληλεγγύη, προστασία του λαού, και μεγαλύτερη ισότητα. Κατά κάποιον τρόπο, ο Σοσιαλισμός ορίζεται σήμερα περισσότερο μέσα από την αντίθεσή του με τον νεο-φιλελευθερισμό – από την μεγαλύτερη πίστη στο κράτος και τους υψηλότερους φόρους για τους πλουσίους».

Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, Γάλλος φιλόσοφος και διανοούμενος, δέχθηκε επικρίσεις πριν από τρία χρόνια επειδή είπε ότι το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν πέθαινε απλώς, αλλά ήταν «ήδη νεκρό». Είχε καταντήσει μια πολιτική εναλλακτική λύση έναντι του Σαρκοζί, αλλά στην ουσία δεν ήταν παρά μια ελίτ σε διαφορετικώς ευρισκομένη θέση. Η «Αριστερά του χαβιαριού» – πλούσιοι Σοσιαλιστές όπως ο Ντομινίκ Στρος-Καν ή ο Τζακ Λανγκ – δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε επαναστάτες.

Σήμερα, ο Λεβί δεν έχει αλλάξει γνώμη. «Δεν υπάρχουν πια Σοσιαλιστές – αν ήταν ειλικρινείς θα άλλαζαν το όνομα του κόμματος», μου είπε. Ο Σοσιαλισμός «θυμίζει τον εφιάλτη της Σοβιετικής Ενωσης, οι ηγέτες της οποίας αποκαλούνταν σοσιαλιστές. Σήμερα», ισχυρίζεται, «οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές είναι στην ουσία σαν τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ – δεν έχει υπάρξει ιδεολογική Αριστερά στη Γαλλία που να έχει κάποιο νόημα μετά τον θάνατο του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο ήταν μια πραγματική γαλλική εξαίρεση».

ΔΕΙΤΕ: Τα κουφά δεν έχουν τέλος...

 

Θα μας τρελάνουν εντελώς..
.

Οι Ρώσοι προειδοποιούν Αγγλία και Τουρκία...

 

Νέα κλιμάκωση στις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας, με το ρωσικό Ναυτικό να δηλώνει πριν λίγες ώρες ότι...

έχει λάβει εντολή να προστατέψει το φορτηγό πλοίο ALAED,
το οποίο μεταφέρει μεταξύ άλλων και αναβαθμισμένα επιθετικά ελικόπτερα (gunship είναι η ακριβής ορολογία του συγκεκριμένου τύπου) στην Συρία και το οποίο είχε εμποδιστεί από ...το βρετανικό Ναυτικό τον περασμένο Ιούνιο στα Βόρεια της Σκωτίας α συνεχίσει την πορεία του.
Είναι η πρώτη φορά που οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας εμπλέκονται κατά τέτοιο τρόπο στο power game που εκτυλίσσεται με επίκεντρο την Συρία και όλοι πλέον κρατάνε την ανάσα τους: Τι θα συμβεί αν επιχειρήσει κάποιο δυτικό σκάφος, είτε πολεμικό είτε εκτοφυλακής να εμποδίσει την πορεία του ALAED;
Το defencenet.gr ήδη από το περασμένο Σάββατο προέβλεψε ότι βρισκομαστε ενώπιον επανάληψης του σκηνικού της κρίσης της Κούβας το 1962, με τις ΗΠΑ τότε να απειλούν να βυθίσουν το ρωσικό πλοίο που μετέφερε εξαρτήματα των βαλλιστικών πυραύλων στο νησί.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση που υποβλήθηκε με την ευκαιρία της καθόδου των ρωσικών πλοίων προς την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα τη Συρία, η Rosoboronexport τόνισε ότι δεν πρόκειται για καινούρια ελικόπτερα, αλλά για επισκευασμενα Mil Mi-25, τα οποία όμως αποτελούν "καρφί στο μάτι" των ισλαμιστών και κατ'επέκταση των δυτικών αφού έχουν "θερίσει" τις τελευταίες εβδομάδες ισλαμιστές αντάρτες και μισθοφόρους στις μάχες με τον συριακό Στρατό.
Το ρωσικής ιδιοκτησίας (εταιρία Femco) εμπορικό πλοίο ALAED πριν από ένα μήνα υποχρεώθηκε να σταματήσει στα ανοιχτά των ακτών της Σκωτίας και στο τέλος επέστρεψε στον λιμένα του Μουρμάνσκ, καθώς η ασφαλιστική «Standard Club» αναγκάστηκε μετά από πίεση της βρετανικής κυβέρνησης να αποσύρει την ασφαλιστική κάλυψη του πλοίου και του φορτίου.
Το πλοίο επέστρεψε στην Ρωσία, άλλαξε σημαία και ασφαλιστική εταιρεία και βγήκε στην θάλασσα και τώρα ψάχνουν αφορμή να το εμποδίσουν ξανά οι δυτικοί και πιο συγκεκριμένα οι Bretano;i, αλλά η Μόσχα έχει προειδοποιήσει ότι αυτό θα ήταν παράνομο κια θα αντιδρούσε ανάλογα. Δεν έχει διευκρινίσει απλώς πως εννοεί το "ανάλογα"..
Τώρα το ίδιο το ρωσικό Ναυτικό - πράγμα εξαιρετικά ασυνήθιστο - ανακοινώνει ότι "Θα εγγυηθεί, αν χρειαστεί, την ασφάλεια του πλοίο και θα του παράσχουμε αποτελεσματική προστασία αν χρειαστεί".
Ήδη ανεπιβεβαίωτες ηγές από την Μόσχα αναφέρουν οτι το πλοίο παρακολουθείται από ρωσικό υποβρύχιο, ενώ οπωσδήποτε όταν θα πλησιάσει στις περιοχές που ελέγχονται από τους δυτικούς, όπως η βρετανικη ΑΟΖ, τα στενά του Γιβραλτάρ κλπ, το πιθανότερο είναι ότι θα συνοδεύεται από πλοίο επιφανείας του ρωσικού Ναυτικού.
Πρόκειται για επίδειξη ισχύος της Μόσχας, για ένα είδος "τσαμπουκά" και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η αντίδραση των δυτικών...

Η υπόθεση της Αγροτικής και η νέα φάση εδραίωσης του παρασιτισμού.

Posted by sogald in Αναδημοσίευση από tvxs.gr

 

Του Θέμη Τζήμα

Ξαφνικά λοιπόν, μια Παρασκευή απόγευμα μάθαμε ότι η Τράπεζα Πειραιώς θα αγοράσει τα “καλά”-   “υγιή” στοιχεία της Αγροτικής Τράπεζας, ενώ για τα υπόλοιπα, τους σκελετούς στην ντουλάπα της δεύτερης θα φτιαχτεί μια κρατική “κακή τράπεζα”, που θα τα φορτωθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τράπεζα Πειραιώς προσπαθεί να τσιμπήσει μερικά κρατικά φιλέτα: στις αρχές της “μνημονιακής περιπέτειας¨είχε προσπαθήσει να πάρει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική, χωρίς επιτυχία.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι: οι τραπεζίτες μας πρώτα κερδοσκόπησαν εις βάρος του δημοσίου, δανειζόμενοι με εγγυήση τα ομολογά του από την ΕΚΤ με 1% και δανείζοντας κατόπιν το ελληνικό δημόσιο με τεραπλάσια και πενταπλάσια επιτόκια. Έπειτα κατάφεραν να μείνουν πλήρως ανέλεγκτοι για τη διαχείριση των τραπεζών τους και να πάρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ως εγγυήσεις και ζεστό χρήμα από το ελληνικό δημόσιο, που επιβάρυνε το χρέος της χώρας. Πέτυχαν να επιβάλλουν έναν πρωθυπουργό του γούστου τους, ώστε να μην υποστούν τον παραμικρό, ουσιαστικό κρατικό έλεγχο μετά το PSI+, χάρη κυρίως στους Βενιζέλο, Παπανδρέου και Σαμαρά. Μας “έσωσαν από την ανευθυνότητα” της αριστεράς στις 17 Ιούνη και διασφάλισαν την “αντικειμενική” μας ενημέρωση από τα γνωστά ΜΜΕ. Ε, τώρα ήρθε η ώρα να μας “ευεργετήσουν”.
Έτσι λοιπόν η Τράπεζα Πειραιώς αγοράζει τα “υγιή” στοιχεία της Αγροτικής. Πώς; Όχι φυσικά με δικά της λεφτά. Αυτό θα ήταν αναχρονιστικό. Με χρήματα που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο και που τα έδωσε στην Πειραιώς για την ανακεφαλαιοποίησή της. Σας ακούγεται περίεργο ή ύποπτο; Ελάτε τώρα…

Από τότε που κρίθηκε, το 2008, στις ΗΠΑ και κατόπιν παγκοσμίως ότι οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν, ο τραπεζικός τομέας, η αιχμή του δόρατος του παγκοσμίου παρασιτισμού, ο “πυροκροτητής” της παγκόσμιας κρίσης, εξαιρείται των κανόνων του “καπιταλιστικού παιχνιδιού” όπως το ξέραμε στη Δύση. Πάνε οι εποχές που κάποιος ιδιώτης μάζευε ή δανειζόταν κεφάλαια και αγόραζε κάτι, από άλλους ιδιώτες ή από το δημόσιο.

Τώρα πλέον, οι μέθοδοι που δοκιμάστηκαν πετυχημένα στην Α. Ευρώπη και πέτυχαν τη συγκρότηση μιας κυρίαρχης παρασιτικής και εξαρτημένης από το διεθνές κεφάλαιο ολιγαρχίας, κατά τη διάρκεια της “αποσοβιετοποίησης” που τόσο πολύ θαυμάζουν γνωστά φερέφωνα του κατεστημένου, έρχονται και στην Ελλάδα. Επομένως είναι “λογικό” να δανείζεται το δημόσιο για να σώσει τους τραπεζίτες από τις συνέπειες των επενδύσεών τους, οι τελευταίοι να διατηρούν πλήρως τον έλεγχο των τραπεζών τους και μετά, με τα λεφτά του δημοσίου να αγοράζουν ό,τι αξίζει από το ελληνικό δημόσιο και να του αφήνουν- στο κράτος δηλαδή- τον κατιμά και τους σκελετούς στην ντουλάπα.

Άλλωστε οι προβλέψεις περί αυτών των μεθόδων υπάρχουν στο μνημόνιο ΙΙ και στο τελευταίο  πακέτο “ανάπτυξης” της τάξης των 15 δις σε βάθος περίπου δεκαετίας, που ανακοίνωσε ο περιχαρής κος Χατζηδάκης και από το οποίο τα μισά χρήματα θα τα δώσει το ελληνικό δημόσιο στους ιδιώτες για να αγοράσουν τα περιουσιακά του στοιχεία κοψοχρονιά.

Πώς λέγεται λοιπόν η διαδικασία κατά την οποία με λεφτά του κράτους- για να το θέσουμε απλά- ένας ιδιώτης αγοράζει ό,τι αξίζει από το κράτος, χωρίς να αναλαμβάνει κανένα μάλιστα από τα προβληματικά στοιχεία του κράτους;

Βάσει των καναλιών μας εθνική ευεργεσία. Βάσει των νόμων του καπιταλισμού αποεπένδυση έως και σκανδαλώδης διαχείριση. Βάσει της ακριβέστερης κατά την άποψή μου περιγραφής, η παραπάνω διαδικασία είναι η γιγάντωση και πλήρης εδραίωση του ολιγαρχικού παρασιτισμού στην οικονομία και στην πολιτική. Μια χούφτα άνθρωποι, με τα πολιτικά και μιντιακά τους φερέφωνα και φυσικά χάρη στο μνημονιακό πλαίσιο υφαρπάζουν τον πλούτο του δημοσίου δηλαδή του λαού, από τη γη έως την ενέργεια και από τα νερά έως τις κομβικές υποδομές, σε εξευτελιστικές τιμές και συχνά μάλιστα χωρίς να βάζουν φράγκο από την τσέπη τους. Φροντίζει για τα χρήματα το ελληνικό δημόσιο.

Δίπλα στα παραπάνω υποθέτω ότι είναι αφελές να αναρωτηθεί κανείς πότε και με ποια διαδικασία αποφασίσθηκε ο χωρισμός της Αγροτικής Τράπεζας σε “καλή” και “κακή τράπεζα”, με ποιές μελέτες και με ποιά κριτήρια, πότε ενημερώθηκε η Βουλή κτλ, πότε αποφασίστηκε συνακόλουθα να πουληθει το υγιές τμήμα  και εν προκειμένω στη συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα.

Ποια είναι η θέση των μετόχων της Αγροτικής, μεταξύ των οποίων και ασφαλιστικά ταμεία; τι θα γίνει με την αγροτική γη και με αγροτικούς συνεταιρισμούς; Η απάντηση είναι προφανής: ό,τι αξίζει θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των στοιχείων της Πειραιώς. Τα υπόλοιπα θα πουληθούν σε τιμή ευκαρίας.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η αγροτική τράπεζα δημιουργήθηκε ακριβώς για να εγγυάται την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και ότι ο αγρότης όπως και η γη του δε θα ήταν έρμαια του όποιου ιδιώτη τραπεζίτη. Αυτό που επετεύχθη στον 20ο αιώνα ξηλώνεται στον 21ο. Ποιός εγγυάται ότι δε θα υπάρξει ένα κύμα κατασχέσεων αγροτικής γης μεσοπρόθεσμα; και ποιος θα πάρει αυτήν την κατασχεμένη γη αργότερα και για ποιό σκοπό; μήπως κάποια άλλη εταιρεία για να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά ή για άλλες επενδύσεις, περαιτέρω συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγής.

Επιπλέον πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: τι ακριβώς θα μείνει στην “κακή” αγροτική τράπεζα; μήπως ορισμένα από τα δάνεια σε πολιτικά κόμματα, που άρα μέσα σε μια διαδικασία εκκαθάρισης θα “ρυθμιστούν” μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια;

Κυρίως όμως, το ξεπούλημα της αγροτικής τράπεζας καταδεικνύει γιατί συγκροτήθηκε η κυβέρνηση της μνημονιακής παλινόρθωσης και ζωγραφίζει την εικόνα της Ελλάδας που φιλοδοξεί να δημιοργήσει το κατεστημένο χάρη στα μνημόνια, είτε με ευρώ,  είτε με δραχμή: πλήρης και απόλυτη κυριαρχία του παρασιτισμού. Ξεπούλημα στο παρασιτικό, μεταπραττικό και μεγάλο εν γένει κεφάλαιο, τόσο στο ντόπιο, όσο και στο επικυρίαρχο ξένο κεφάλαιο, κάθε κομβικού τομέα της εθνικής οικονομίας και κάθε κερδοφόρου δραστηριότητας με αντίστοιχη απόσυρση του κράτους. Εγκατάλειψη και διάλυση κάθε δημοσίου κοινωνικού δικτύου και θεσμού προστασίας, προκειμένου  να δημιουργηθούν νέες ιδιωτικές, παρασιτικές δραστηριότητες στο πεδίο του κατεδαφιζομένου κοινωνικού κράτους, που θα μπορούν να απολαμβάνουν τα πλουσιότερα στρώματα, ενώ οι υπόλοιποι θα αρκούνται στη φιλανθρωπία όπως και σε νέου περιτυλίγματος και παλαιότατης νοοτροπίας, δίκτυα εξάρτησης.

Η απόφαση άρον- άρον ξεπουλήματος της αγροτικής τράπεζας λοιπόν λειτουργεί τόσο χρηστικά, όσο και “εκπαιδευτικά”. Χρηστικά, στην κατεύθυνση διευθετήσεων του τραπεζικού κεφαλαίου και της πολιτικής ελίτ, με τους μπόλικους σκελετούς στην ντουλάπα. Παράλληλα διαλύει κάθε πιθανότητα συγκρότησης δημοσίου τραπεζικού πυλώνα. “Εκπαιδευτικά”, προκειμένου η ελληνική άρχουσα τάξη να στείλει το μήνυμα στους πάτρωνές της στο εξωτερικό και στο λαό στο εσωτερικό ότι θα “τρέξει” τις βίαιες αναδιαρθρώσεις υπέρ του παρασιτισμού, χωρίς τον παραμικρό πολιτικό δισταγμό και κινούμενη στα όρια της τυπικής νομιμότητας ή και πέραν αυτών.

Για τους πολλούς φτώχεια, για τους λίγους υπερκέρδη. Για τους πολλούς η ενοχοποίηση του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, για τους λίγους επιβράβευση του ίδιου του παρασιτισμού που γέννησε την κρίση. Καλώς ορίσαμε λοιπόν, στο κυρίως μέρος της κρίσης και της στρατηγικής της “ανατολικοευρωπαιοποίησης”.

     Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα άλλωστε: ακόμα και όταν πέσει αυτή η συγκυβέρνηση, ακόμα και αν κυβερνήσει μια συμμαχία αριστερών, σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και κομμάτων, ποια εργαλεία θα διαθέτει; Ο στόχος του κατεστημένου είναι μέσα από την εδραίωση του παρασιτισμού να έχει ακυρώσει εκ των προτέρων κάθε δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής. Γι’ αυτό πρέπει η αριστερά και οι εν γένει προοδευτικές δυνάμεις να καταστήσουν σαφές ότι οι συμφωνίες ξεπουλήματος θα ακυρωθούν. Ότι ο δημόσιος πλούτος και τα δημόσια αναπτυξιακά εργαλεία θα ανακτηθούν με κάθε κόστος. Αλλιώς δεν υπάρχει δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής πολιτικής.

Θα είναι βεβαίως δύσκολος ο αγώνας της εσωτερικής “από- αποικιοποίησης” και των συγκρούσεων με στοιχεία του ξένου παράγοντα, ωστόσο είναι αναγκαίος για να πετύχουμε εναλλακτική βιώσιμη στρατηγική εξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης της χώρας.

πηγή:Στειρι Βοιωτιας

ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΟ ΛΕΩΔΟΡΕΙΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ...

ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΟ ΛΕΩΔΟΡΕΙΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ: Η εκπληκτική «ένωση» δύο ποταμών! [φωτο]

 

Ο ποταμός Ροδανός από τη μία και ο ποταμός Arve από την άλλη ενώνονται στη Γενεύη της Ελβετίας, σε μια εκπληκτική φυσική «συνάντηση» ανάμεσα σε διαφορετικού χρώματος νερά. Ο ένας έρχεται από αριστερά και ο άλλος από δεξιά αντίστοιχα, συνθέτοντας ένα από τα ωραιότερα τοπία του πλανήτη!

Η διαφορά των χρωμάτων μπορεί να εξηγηθεί εύκολα αν και παρόλα αυτά «η εικόνα είναι χίλιες λέξεις»! Ο Ροδανός είναι καθαρότερος σε σχέση με τον ποταμό Arve, καθώς πηγάζει απευθείας από τη λίμνη Λεμάν της Γενεύης.

Αντίθετα, το νερό του ποταμού Arve προέρχεται από τους παγετώνες της κοιλάδας του Chamonix (κυρίως από τον παγετώνα Mer de Glace), με αποτέλεσμα να έχει περισσότερη λάσπη στο εσωτερικό του.

Έτσι κατά την ένωση των δύο ποταμών στη Γενεύη η «αντίθεση» μεταξύ τους είναι το λιγότερο ξεκάθαρη. Καταγάλανο νερό από τη μία και λασπώδες από την άλλη δημιουργούν ένα θέαμα που κόβει την ανάσα και αποτελεί το αγαπημένο των φωτογράφων ανά τον κόσμο!

Μύθοι και αλήθειες για το καλό σεξ

Τρίτη, 10 Ιουλίου 2012

 

Η κολλητή σου υποστηρίζει πως η μέση διάρκεια της ερωτικής επαφής για εκείνη και το αγόρι της ξεπερνάει τις δύο ώρες τη φορά. Από άλλη, εσύ δεν ξεπερνάς το... 

...μισάωρο, είτε μόνη σου, είτε με παρέα και σε σύγκριση μαζί της, νιώθεις μειονεκτικά. Τελικά, από τα χίλια μύρια που ακούς περί σεξ, τι είναι αλήθεια και τι παραμύθια; Μάθε τι ισχύει στην πραγματικότητα και σταμάτα να αναμετριέσαι με μυθικά πρότυπα.

Φάκελος αντοχή

τα παραμύθια: το καλό σεξ, είναι το πολύωρο σεξ.

και η αλήθεια: το περισσότερο δεν είναι αυτομάτως και καλύτερο.

Σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, πάνω σε 1500 ζευγάρια κατά τη διάρκεια της συνουσίας, ο μέσος χρόνος διάρκειας της επαφής (από τη διείσδυση του πέους μέχρι την εκσπερμάτωση του αρσενικού) ανήλθε στα επτάμιση λεπτά. Μάλιστα, για την πλειοψηφία των ζευγαριών ο ιδανικός χρόνος επαφής χωρίς τα προκαταρκτικά, κυμαινόταν στα 3 με 13 λεπτά. Σκούρα τα βρήκαν τόσο τα νεαρά αγοράκια όσο και οι πιο ηλικιωμένοι που ήθελαν να διαρκέσουν περισσότερο. Τελικά, και σύμφωνα με τους ειδικούς η σεξουαλική επαφή που διαρκεί:

από 1 έως 2 λεπτά θεωρείται πολύ σύντομη

από 3 έως 7 είναι ικανοποιητική

από 7 έως 13 είναι η επιθυμητή

από 10 έως 30 θεωρείται υπερβολική.

Φάκελος πέος
τα παραμύθια: το ικανοποιητικό πέος είναι υπερμέγεθες και σκληρό.
και η αλήθεια: η ποιότητα της συνουσίας δεν είναι μόνο θέμα μεγέθους και στύσης.
Η ποιότητας της σεξουαλικής πράξης δεν είναι μόνο οργανικό ζήτημα. Συνολικά, η ένταση της ικανοποίησης εξαρτάται πρώτον από την αγάπη που συνδέει τους δύο εραστές, και έπειτα από τη γενικότερη σωματική τους υγεία. Ενωτικοί κρίκοι όπως η στοργή ή τρυφερότητα, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες που μεγιστοποιούν την σεξουαλική ικανοποίηση.

Φάκελος διάθεση

τα παραμύθια: οι άντρες είναι πάντα έτοιμοι για σεξ.
και η αλήθεια: ο καλός σου δεν είναι ρομπότ.
Επηρεάζεται από διάφορες ανησυχίες, από το άγχος, από την κούραση της ημέρας και τελικά μπορεί να μην έχει διάθεση για σεξ. Όσο σημαντικός είναι για σένα ο παράγοντας συναίσθημα, άλλο τόσο είναι και για εκείνον, με αποτέλεσμα να επηρεάζει και την λίμπιντο. Γι΄αυτό μην σε πιάσει πανικός αν πότε-πότε δεν έχει διάθεση για σεξ. Δεν σημαίνει πως δεν σε θέλει πια. Αν βέβαια το πότε-πότε, έχει μετατραπεί σε ποτέ-ποτέ, έχεις κάθε λόγο ν' ανησυχήσεις.
Φάκελος προσποίηση
τα παραμύθια: μόνο η γυναίκα μπορεί να προσποιηθεί οργασμό.
και η αλήθεια: κι όμως οι άντρες προσποιούνται και στο κρεβάτι.

Μπορεί οι γυναίκες να προσποιούνται πιο συχνά (σε αναλογία 4:1), αλλά μην ξεγελιέσαι. Μόνο το 47% των αντρών παραδέχεται πως έρχεται σε οργασμό μόνο με την κολπική διείσδυση. Την ίδια στιγμή υπάρχει και ένα 3% των αρσενικών που δεν ήρθαν ποτέ σε οργασμό με διείσδυση του πέους. Η εκσπερμάτωση και ο ανδρικός οργασμός δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Κάποιοι άντρες μπορούν να κορυφώσουν χωρίς εκσπερμάτωση, ενώ κάποιοι άλλοι εκσπερματώνουν χωρίς να έρθουν σε οργασμό.

Φάκελος προκαταρκτικά

τα παραμύθια: τα αγόρια συχαίνονται τα προκαταρκτικά.
και η αλήθεια: και δεν τον χαλάνε τα προκαταρκτικά.
Τα αρσενικά έχουν συνηθίσει να έχουν μια σειρά σε όλη τους τη ζωή. Γι' αυτούς τα προκαταρκτικά είναι όπως τότε που πήγαιναν στο δημοτικό. Κανείς τους δεν θα ήθελε να φτάσει στο πτυχίο με τη μία. Άλλωστε, οι άνδρες είναι πιο ευάλωτοι και πιο ανήσυχοι σε θέματα σεξουαλικής απόδοσης και ικανοποίησης της συντρόφου τους. Το πρόβλημα της πρόωρης εκσπερμάτωσης, είτε ως φόβος είτε ως πραγματική διαταραχή, επηρεάζει αρνητικά και αυξάνει το άγχος κατά τη σεξουαλική επαφή σε πολλούς άνδρες.

Φάκελος επιθυμία

τα παραμύθια: τα αρσενικά προτιμούν τις γυναίκες με τέλειο κορμί.
και η αλήθεια: τα κριτήρια της επιθυμίας είναι διαφορετικά για καθέναν.

Φυσικά και την βρίσκουν χαζεύοντας ψεύτικες καλλονές στα διαφορά περιοδικά. Αυτό δεν σημαίνει πως θα έκαναν σεξ μόνο με τέτοιου είδους γυναίκες. Όλοι ψάχνουμε κάποιον που θα μας έλκει με κριτήρια την εσωτερική ομορφιά, το χιούμορ και το μυαλό, εκτός από ένα καυτό κορμί. Αν έχεις αυτοπεποίθηση και είσαι εξοικειωμένη με το σώμα σου θα του κάνεις το κλικ, άσχετα με το νούμερο του τζιν σου. 

Πηγή: e-go.gr

ΕΛΕΝΑ–ΕΛΕΝΑΚΙ ΜΟΥ

Γι αυτήν ο μήνας έχει εννιά, μεράκι δεν την τρώει και δυο καρδούλες αντρικές τις παίζει κομπολόι...

http://nonews-news.blogspot.gr/

O ένας είναι για λεφτά, ο άλλος για αγάπη, ο ένας είναι για δουλειά, ο άλλος για ραχάτι. Περιέργως αυτοί οι στίχοι του αγαπημένοι τραγουδιού μας ήλθαν στο μυαλό καθώς διαβάσαμε στο Nonews την είδηση για το ροζ ρολόι που κάποια λαβωμένη καρδιά της έκανε δώρο.

Ροζ, μεγάλο, εντυπωσιακό και συναισθηματικά πολύτιμο φαίνεται πως είναι το ρολόι που φορούσε στην ορκωμοσία η βουλευτής της ΝΔ, Έλενα Ράπτη.
Σαν να λέμε από εκείνα τα δώρα που... κάνουν κάποιοι ώστε κάθε φορά που κοιτάς την ώρα να μην τους ξεχνάς;
Όταν κάποιοι συνάδελφοί της σχολίασαν «μα πόσο ωραίο ρολόι», διαισθάνθηκαν ότι δόθηκε από καλό χέρι. Η βουλευτής δε , λειτούργησε σαν σφίγγα αλλά με το βλέμμα και το χαμόγελό της είναι σαν να τα είπε όλα…
thebest.gr
Γυναίκα με δύο άνδρες>
Ποιος είδε, ποιος απάντησε
ανάμεσα στους μάγκες
ποιος είδε, ποιος συνάντησε ω ω ω
γυναίκα με δυο άντρες
ρεφραίν:
Μια γυναίκα δύο άντρες
κομπολόι δίχως χάντρες
κομπολόι δίχως χάντρες
μια γυναίκα δύο άντρες
Ο ένας είναι για λεφτά
ο άλλος για αγάπη
ο ένας είναι για δουλειά ω ω ω
κι ο άλλος για ραχάτι
ρεφραίν
Γι αυτήν ο μήνας έχει εννιά
μεράκι δεν την τρώει
και δυο καρδούλες αντρικές ω ω ω
τις παίζει κομπολόι
ρεφραίν

Θα αλλάξουν τα δεδομένα.

Συγγραφή:Δημήτρης Παπαχρήστος*

Η Ελλάδα μπορεί να ανθήσει πάλι. Βρέθηκε στη μέση του κυκλώνα, μιας κρίσης που την ξεπερνά και αυτό φάνηκε και στη σύνοδο κορυφής, όπου συναισθάνθηκε και η Μέρκελ το πού μπορεί να οδηγήσει η πολιτική της λιτότητας, όταν η Ιταλία αντέδρασε, χωρίς να φοβηθεί την απειλή της χρεοκοπίας και τη διάλυση της Ευρωζώνης, και η Ισπανία διέσωσε το τραπεζικό της σύστημα.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, προπάντων οι τραπεζίτες που διαμορφώνουν και την πολιτική της Ευρώπης, πρωτίστως ενδιαφέρθηκαν να δώσουν δισ. στις τράπεζες, για να μην κλονιστεί η πίστη των δανειοληπτών και για να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. Η χώρα μας, απούσα ούσα στη σύνοδο, δεν επωφελείται άμεσα και παρακαλάει, αντί να απαιτήσει την ίδια μεταχείριση, δηλαδή την απευθείας χρηματοδότηση από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και από το ταμείο στήριξης, για να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι δικοί μας εγχώριοι «τροϊκανοί» που κυβερνούν πως και ο «άγιος» θέλει τη φοβέρα του. Δεν έχουν καταλάβει πως δεν μπορεί να εφαρμοστούν όπως απαιτούν οι δανειστές, νεοκατακτητές μας, τα μέτρα, που ισοπεδώνουν αδιακρίτως όλα τα νοικοκυριά κι αφήνουν να διαφεύγουν μονίμως αυτοί που πάντα είναι υπεράνω.

Το γράμμα προς τους τροϊκανούς του κ. Σαμαρά έδειξε πόσο δεδομένοι και υποταγμένοι στις επιταγές τους είναι οι συγκυβερνώντες, αν και ερίζουν πλέον για τις προγραμματικές εξαγγελίες στη Βουλή.

Με άλλα λόγια βρισκόμαστε στα ίδια, δηλαδή στην ίδια και χειρότερη κατάσταση, σαν να μην αποφάσισε η πλειοψηφία των πολιτών σε δύο αναμετρήσεις εκλογικές πώς θα πρέπει η Ελλάδα να αντιδράσει και να εκμεταλλευτεί την κρίση τους και να γίνει το παράδειγμα της ριζικής ανατροπής τους, καθότι δεν είναι ο Νότος που αντιδράει, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι αλλά και οι άνεργοι της Ευρώπης που ξεπερνούν το 11%.

Ή θα υπάρξει μια ομοσπονδιακή Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου η κάθε χώρα και οι λαοί της θα αισθάνονται και θα είναι ισότιμα μέλη και τα προβλήματα θα αντιμετωπίζονται από κοινού, ή θα ανατραπεί και θα διαλυθεί η Ευρωζώνη και η Γερμανία θα είναι αυτή που θα γυρίσει στο μάρκο και θα της στοιχίσει περισσότερο, καθότι τώρα βγαίνει κερδισμένη ακόμα από την κρίση και το ευρώ και αισθάνεται κυρίαρχη στην Ευρώπη που θέλει.

Είναι έκτακτη η περίοδος που περνάμε, έχει ενδιαφέρον, δεν είναι συγκυρία, ούτε ευκαιριακά τα πράγματα. Η ιστορική αναγκαιότητα μπορεί να σαρώσει όλους τους νεοφιλελευθερισμούς τους και τις πολιτικές που συντηρούν το σύστημά τους που πάσχει και δεν μπορούν να σταθούν.

Δεν γίνεται να δεχτούμε να μας σφίξουν κι άλλο τη θηλιά. Η Ελλάδα θα ανθήσει γιατί βρίσκεται σε γόνιμο έδαφος και έχει ρίζες βαθιές.

Δεν είμαστε μόνοι μας, δεν ανήκει η Ευρώπη στους τραπεζίτες, στους κεφαλαιούχους και τους τεχνοκράτες επαγγελματίες πολιτικούς. Ανήκει στους λαούς της και οι λαοί ήδη αυτόν τον καιρό βρίσκουν τις υπόγειες διαδρομές τους και θα φανούν, γιατί θα βγουν στην επιφάνεια και θα δείξουν τη γροθιά τους. Αν δεν αλλάξουν στάση και πολιτική, τότε η σύγκρουση θα είναι μετωπική και αναπότρεπτη.

*Συγγραφέας

Κύριοι του Mega channel: Όταν αναγκάζεσε να πουλάς κλαίς και όταν μπορείς να αγοράζεις γελάς.

Posted by sogald in Αναδημοσίευση από αἰέν ἀριστεύειν

≈ Γράψτε ένα σχόλιο

Στην Ελλάδα, τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια αυτά που ανθίζουν είναι μόνο οι φαιδρές πορτοκαλιές και η μόνιμη προσπάθεια μας να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την λογική σε κοντόφθαλμη μιζέρια της καθημερινότητας.

Λέει ο Τούρκος πρωθυπουργός: (Πώς μπορεί να γίνει παράδειγμα για την Τουρκία μια χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει ζητώντας ελεημοσύνη 100 δισ., που πουλά τα νησιά της;) Βέβαια και οι Τούρκοι πουλάνε νησιά, όμως έχει δίκιο στον συλλογισμό του ο Ερντογκάν.

Δεν θα σταθώ στην πρώτη αποστροφή της φράσης του Τούρκου πρωθυπουργού για τα 100 δις. θα σταθώ στο κομμάτι της φράσης του πουλήματος των νησιών.

Μπορώ να αποδεχτώ, αν και το θεωρώ  εντελώς απαράδεκτο, η Ελλάδα να πουλήσει κάποια νησιά της , όμως δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι η πώληση αυτή είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να μας χαροποιεί κιόλας, όπως προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν οι εξαρτημένοι δημοσιογράφοι του Mega channel  και όχι μόνο αυτοί βέβαια.

Πέραν της όποιας πραγματικής οικονομικής ανάγκης της Ελλάδος, υπάρχει  ο τρόπος και η αξιοπρέπεια προσέγγισης κάποιων πραγμάτων.

Όπως δεν μπορεί κάποια  γυναίκα να χαίρετε που λόγο μιας οικονομικής δυσκολίας πήγε στο κρεβάτι με τον μπακάλη της γειτονιάς, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε να χαιρόμαστε ως λαός όταν ακούμε ότι πουλάμε πέντε ή δέκα νησιά.

Οι παλαιότεροι έλεγαν:  όταν αναγκάζεσαι να πουλάς κλαις όταν μπορείς να αγοράζεις γελάς, αυτό αφορούσε βέβαια την περιουσία και την υποδομή, όχι το προϊόν.

Εμείς όμως σήμερα οι παρηκμασμένοι Έλληνες της φερδάς πορτοκαλέας, που από Έλληνες γίναμε Νεοέλληνες και τώρα Νεκροέλληνες,  αντί να κλαίμε, γελούμε και είμαστε χαρούμενοι που λόγο της ανικανότητας μας να παράξουμε προϊόντα, πουλάμε την περιουσία των παιδιών μας και την υποδομή τους στους άλλους.

Το Κράτος για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας, θα πρέπει άπαξ δια παντός να απαγορέψει το πούλημα των νησιών, αλλά και μερικών άλλων απαραιτήτων για την λειτουργία ενός Κράτους υποδομών.

Ναι, χρειαζόμαστε λεφτά, ναι πρέπει να αναπτυχθούν και τα νησιά και η ενδοχώρα, ναι, πρέπει να λειτουργήσει η ΕΥΔΑΠ και τα λιμάνια με ποιό αποτελεσματικό τρόπο, αυτό όμως δεν πάει να πει ότι πρέπει και να πουληθούν, ας γίνει μια χρονική διαχειριστική παραχώρηση, όχι ξεπούλημα γιατί αυτό που πουλάς σήμερα δεν υπάρχει ενδεχόμενο να το ξαναποκτήσεις ούτε μετά από 100-200 – 300 χρόνια, ας μη ξεχνούμε ότι πριν 200 -300 χρόνια τα παραλιακά χωράφια και οι αμμουδιές  είχαν μηδαμινή αξία για τους τότε Έλληνες.

Η απλοποίηση της λογικής με την καιροσκοπική  προσέγγιση κάποιων πραγμάτων, δεν είναι αποτελεί τιμή για έναν λαό, είναι κατάντια και ντροπή.

Τουλάχιστον λοιπόν κύριοι του Mega channel  μην γελάτε που βρέθηκαν αγοραστές για τα νησιά, όπως και να μην γελάτε που οι Έλληνες βρίσκουν δουλειές στην Γερμανία ή στην Αυστραλία.

Αν και κατανοώ αυτόν τον τρόπο σας προσέγγισης των πραγμάτων, αφού εσείς λόγο του ότι πιστέψατε ότι είσαστε Πολίτες του κόσμου, νομίζετε  κιόλας ότι θα έχετε και δικαιώματα επί των περιουσιακών στοιχείων των υπολοίπων κρατών.

Τελικά αντί για  πολίτες του κόσμου γίναμε  οι γελοίοι του κόσμου, αυτό είναι το αποτέλεσμα των κοντόφθαλμων πρώην Ελλήνων μετά Νεοελλήνων  και που τώρα έγιναν Νεκροέλληνες Πολίτες του κόσμου που αισθάνονται χαρά γιατί βρίσκουν δουλειά στο Λονδίνο ή ταξιδεύουν δύο φορές τον χρόνο μέχρι το Παρίσι.

Αν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι και το Mega channel  πριν 150 χρόνια θα είχαμε πουλήσει την ακρόπολη ως ασβέστη που τότε είχε μεγάλη αξία, σε πολύ καλή τιμή όπως θα  έγραφαν και οι τότε Παπαχελάς  Πρετεντέρης και Χασοπόλουλος.

Πρώην σοσιαλιστής τύπου ΠΑΣΟΚ.

Αντισυνταγματικοί οι νόμοι για τα εργασιακά σύμφωνα με το Ειρηνοδικείο Αθηνών

Αντισυνταγματικοί και αντίθετοι στο ευρωπαϊκό δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις Εργασίας κρίθηκαν σε απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών οι δύο μνημονιακοί νόμοι 3833/2010 και 3845/2012 που οδήγησαν στη μείωση αποδοχών και επιδομάτων στους εργαζομένους στο Δημόσιο τομέα.
Πρόκειται για την πρώτη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου που είναι αντίθετη με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι μειώσεις στο πλαίσιο του μνημονίου στις αποδοχές, δώρα, κτλ των εργαζομένων είναι συμβατοί με το …
Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Σύμφωνα με την απόφαση τόσο ο νόμος 3833/2010 σχετικά με τα επείγοντα μέτρα αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, όσο και ο νόμος 3845/2012 αναφορικά με τα μέτρα εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ προσκρούουν στα άρθρα 4, 22, 23, 25, 28 και 106 του Συντάγματος, στο άρθρο 11 της ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 151/1978 και 14/1981.
Στην εν λόγω δικαστική απόφαση επισημαίνεται ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν συνιστούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στη συλλογική αυτονομία, καταλύοντας τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, ενώ παράλληλα δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως είναι η μείωση των τιμών και των φόρων. Αντιθέτως, όπως τονίζεται στην απόφαση, επιβλήθηκαν φοροεισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα.
Να σημειωθεί ότι κατά των μνημονιακών νόμων για τα εργασιακά είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι στην Ανώνυμη Εταιρεία ΣΤΑΣΥ», η οποία είναι θυγατρική της «Αττικόν Μετρό Α.Ε.» και ανήκει στον Δημόσιο τομέα.
Πρόκειται για την 599/2012 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία και δημοσιεύθηκε στο νομικό περιοδικό «Επιθεώρησης Εργατικού Δικαίου» -τεύχος 10/2012.

Μυστηριώδεις τόποι στην Ελλάδα!!

Share

Πελοπόννησος


Το τεχνητό αυτό νησί κατοικείται από περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους διάσπαρτους στους 7 νομούς του.

Η πρόσβαση από την Αθήνα είναι εύκολη και χρειάζονται μερικές ώρες για να φτάσει κανείς στα πλέον απομακρυσμένα του σημεία, ευνοώντας με τον τρόπο αυτό ακόμη και μια μονοήμερη εκδρομή.



Πυραμίδα Ταΰγετου(Λακωνία)

Έντονες αντιγνωμίες έχει προκαλέσει μια από τις βουνοκορφές του, για την οποία αρκετοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μια τεράστια τεχνητά λαξευμένη πυραμίδα που είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισκέπτονται την Πυραμίδα πρώτον για να δουν από κοντά αν όντως πρόκειται για τεχνητό έργο, άγνωστο πότε φτιαγμένο ή για ένα απλό φυσικό φαινόμενο λόγω της δράσης του αέρα.

Κάποιοι άλλοι τον θεωρούν τόπο Δύναμης και τρέχουν εκεί για να επωφεληθούν…

 Ναός Αγίας  Θεοδώρας (Αρκαδία)

Ένα από τα πιο παράξενα εκκλησάκια στην Ελλάδα βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας.

Στη σκεπή του έχουν φυτρώσει περίπου 17 μεγάλα δέντρα, των οποίων οι ρίζες δεν φαίνονται πουθενά και προσδίδουν στο ναϊσκο ένα δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθός του βάρος, που λέγεται πως αποτελεί αίνιγμα για τους ειδικούς.

Η παράδοση αναφέρει ότι στην πραγματικότητα είναι το σώμα της Αγίας  Θεοδώρας που μαρτύρησε άδικα και το σώμα της έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα και το αίμα της ποτάμι.

Είναι μια μαγευτική τοποθεσία με πολλή θετική ενέργεια, που αξίζει να επισκεφτείτε.

Ασκληπιείο Επιδαύρου (Αργολίδα)

Τυχερός όποιος έστω και μια φορά στη ζωή του έχει επισκεφτεί ένα από τα μεγαλύτερα θεραπευτήρια της αρχαίας Ελλάδας, τον τόπο που ο θεός Ασκληπιός θεράπευε τους πιστούς του.

Σε μια κατάφυτη τοποθεσία, που κάποτε έτρεχαν ρυάκια και κρήνες, το θεραπευτήριο γειτνιάζει με το θέατρο της Επιδαύρου.

Πολλές είναι οι ιστορίες από τη γύρω περιοχή.

Θετική ενέργεια, θεάσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων και πλασμάτων, θρύλοι και παραδόσεις στέκονται δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο που τώρα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο.



Στερεά Ελλάδα

Η Στερεά Ελλάδα, γεμάτη από ορεινούς όγκους και δάση, βρίθει από τις ιστορίες και παραδόσεις των αρματωλών και των κλεφτών, ενώ αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους τόπους για τους εν Ελλάδι οπαδούς της θεωρίας της Κούφιας Γης.

Σπήλαιο Νταβέλη (Αττική)

Ίσως ο πιο γνωστός μεταφυσικός τόπος στην Ελλάδα, το σπήλαιο της Πεντέλης που είναι ζωσμένο με θρύλους και μυστήριο. Ιερό του Πανός και των Νυμφών κάποτε, σήμερα κομβικό σημείο της ελληνικής νεομυθολογίας για το οποίο έχουν γραφτεί και λεχθεί τόσα όσα δεν έχουν ίσως ειπωθεί για κανέναν άλλο τόπο. Περίεργα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, ιστορίες για φαντάσματα, Κούφια Γη, Βριλ, συγχρονικότητες, θεωρίες συνωμοσίας, αλλόκοτα πλάσματα, μυστικές υπόγειες βάσεις, στρεβλώσεις του χωροχρονικού συνεχούς, υπόγειες στοές, ο θρύλος του Νταβέλη, θεάσεις ιπτάμενων και όχι μόνο αντικειμένων, ισχυρά γεωδαιτικά πεδία, οριακά φαινόμενα, και τι δεν έχει καταγραφεί για τον παράξενο αυτό τόπο στον οποίο η πρόσβαση τις νύχτες απαγορεύεται.



Ήπειρος

Η απόλυτη μαγεία της φύσης συναντιέται στην Ήπειρο με τα δάση, τις λίμνες και τους ποταμούς, σε ένα έδαφος που εν πολλοίς παραμένει ακόμη παρθένο.

Αχερουσία

Ένας από τους περισσότερο γνωστούς τόπους της αρχαιότητας, η περίφημη είσοδος στον Άδη με τους τρομερούς ποταμούς.

Ο Χάροντας, ο φοβερός βαρκάρης, μετέφερε τις ψυχές των νεκρών διαμέσου του Αχέροντα ποταμού, στο βασίλειο του κάτω κόσμου.

Το ζοφερό σκηνικό συμπληρωνόταν με μια σειρά από χάσματα, αναθυμιάσεις, βρυχηθμούς των ποταμών.

Εκεί βρισκόταν ένα πασίγνωστο νεκρομαντείο της αρχαιότητας και η ενέργεια ακόμη και σήμερα είναι παράξενη, ενώ πολλές αλλόκοτες ιστορίες λέγονται ακόμη και σήμερα.

Ο επισκέπτης θα νιώσει περίεργα όταν επισκεφτεί την περιοχή.